سایت تبلیغاتی ادم - ADEM

نام صابون به يک افسانه قديمي رومي از کوه soap مربوط مي شود. اين کوه محلي براي قرباني کردن حيوانات بود. چربي هاي آب شده حيوانات در آنجا باقي مي ماند، بارش باران چربي ها را م يشست وآنها را همراه خاکستر چوب به سطح گل و لاي اطراف رودخانه م يآورد. زنان که از اين گل ها براي شستن استفاده مي کردند متوجه شدند که اين گل ها اثر پاک کنندگي بيشتري دارد و آلودگي ها را راحت تر از بين مي برد. کشف ماده اي به نام صابون به آلماني ها و فرانسوي هاي قديم نيز نسبت داده مي شود. مخلوطي از چربي حيوانات و خاکستر بود که براي قرمز کردن رنگ مو از آن استفاده مي کردند. در قرن دوم بعد از ميلاد، يک پزشک يوناني به نام گالن صابون را هم به دليل داشتن خواص دارويي و هم به منظور پاکيزگي و نظافت، براي استفاده در حمام پيشنهاد کرد اما سقوط روم در سال ۴۶۷ بعد از ميلاد موجب کاهش عادت حمام کردن در ميان روميان شد. اين امر در سلامت عمومي اروپايي ها بي تاثير نبود. عدم رعايت نظافت و پاکيزگي فردي که به شرايط غير بهداشتي زندگي منجر شده بود، باعث ترويج امراض مختلف در قرون وسطي، به خصوص طاعون در قرن چهاردهم شد. در قرن هفدهم، پاکيزگي و حمام کردن دوباره به عنوان يک عادت در اروپا رايج شد. دراين زمان، صنعت صابون سازي به طور کامل شناخته شده بود. اتحاديه سازندگان صابون به دقت رموز مربوط به اين حرفه را نگهداري مي کرد از روغن سبزي ها و حيوانات به همراه خاکستر گياهان استفاده مي شد، البته ماده اي معطر نيز به آن اضافه مي کردند. به تدريج انواع گوناگون صابون در دسترس همگان قرار گرفت، علاوه بر حمام کردن و شستن لباس، براي شستن موي سر و اصلاح صورت نيز صابون هايي ساخته شد.